wyrok uniewinniający

См. также в других словарях:

• wyrok — m III, D. u, N. wyrokkiem; lm M. i 1. «w procesie karnym: orzeczenie sądu dotyczące winy lub kary; w procesie cywilnym: orzeczenie sądu rozstrzygające spór» Łagodny, surowy, sprawiedliwy wyrok. Wyrok skazujący, uniewinniający. Wyrok na… …   Słownik języka polskiego

• uniewinniać — ndk I, uniewinniaćam, uniewinniaćasz, uniewinniaćają, uniewinniaćaj, uniewinniaćał, uniewinniaćany uniewinnić dk VIa, uniewinniaćnnię, uniewinniaćnnisz, uniewinniaćnnij, uniewinniaćnnił, uniewinniaćnniony «uznawać oskarżonego za niewinnego,… …   Słownik języka polskiego

• werdykt — m IV, D. u, Ms. werdyktkcie; lm M. y «orzeczenie sędziów przysięgłych, jurorów, komisji sędziowskiej itp.; wyrok, decyzja» Werdykt sędziowski. Jednomyślny, uniewinniający, skazujący werdykt przysięgłych. Werdykt jury konkursowego. Werdykt sędziów …   Słownik języka polskiego